Het is net ademen dat ontvangen

Na het eerste weekend van de jaaropleiding geniet ik na, van de verbinding met mijn lief, van het feit dat ik mijn lichaam weer voel, van dat de levensenergie stroomt door twee dagen te ademen. Diep, dieper, diepst. Alleen ademend via de chakra’s en samen via de verbonden ademhaling.

Vanochtend onder de douche kwam het in me op

‘Wie niet diep kan inademen kan ook niet groots uitademen…’

Het inademen start met het ontvangen van dat wat er nu is. Zo hebben we wel 5 keer tegen elkaar gezegd dat als we dit weekend vier jaar geleden hadden gedaan, dat we de tweede dag waarschijnlijk niet eens hadden gehaald. De eerste dag werd er iets in mij geraakt waardoor ik een enorme woede voelde. Tijdens mijn slaap schopte ik hem bijna het bed uit en de volgende ochtend was ik onbewust een grote ruzie aan het uitlokken. Hij zei dat als ik zo doorging hij niet eens mee ging naar Amsterdam. Graag had ik geroepen dat ik dat ook helemaal niet wilde, maar ik weet dat hij zijn woord houdt. Dus viel ik maar stil en ging naar binnen. Het kolkte in me, zo’n ongelooflijke boosheid in mijn buik die geen kant op kon. Langzaam ademde ik er naar toe en met mijn uitademing verspreide deze energie zich door mijn lichaam. Niet in boosheid, maar juist in levensenergie. Mijn heiligbeen werd heet en mijn bekken een schaal die in warmte mij droeg. Hoe wonderlijk toch dat ik daarna vooral vreugde en levenslust voelde.

Sorry, zei ik. Ja, zei hij, ik dreef het maar even op de spits, dan komt je boosheid er in ieder geval uit.

Oh ja… ontvangen van dat wat er nu is. Dankbaar zijn voor mijn boosheid, voor zijn trigger om weer een stuk dieper in mijn lichaam te zijn en te kunnen voelen.

Tijdens de verbonden ademhaling zit ik op zijn schoot. Als hij uitademt via zijn bekken, adem ik in via mijn bekken. Ik ontvang hem via mijn schoot en hij ontvangt mij via mijn hart. Tot dit een constante stroom wordt en we samen ademen. Tenminste, dat is de bedoeling. We ademen tegen elkaar in en ik word ongeduldig en houd mijn adem in. Met mijn hoofd probeer ik het ritme te sturen. Ja, dat helpt.. not. Het is als onze eerste Tango workshop waarin hij mij verwijt dat ik niet volg en ik hem verwijt dat hij niet kan leiden ; )

Oh ja.. ontvangen van dat wat er nu is. Er mee zijn dat het voor geen meter loopt en dat het allemaal niet perfect hoeft te zijn.

Ik ontspan en opeens is ‘het’ er. Een kleine liefdevolle stroom via zijn hart, zijn bekken, mijn bekken, mijn hart naar zijn hart. Inademen wordt uitademen, delen wordt ontvangen, ontvangen wordt delen. De tranen stromen van ontroering, van deze verbinding, zachtheid. Soms vlamt de seksuele energie op, soms valt het stil, komen we samen, dan voelt het teder, dan weer warm. We ontvangen zonder te sturen, zonder het te controleren. Overgave, he he

Ontvangen van dat wat er is, is dé sleutel naar Tovervloed. Dankbaar zijn voor dat wat er NU is, al is het boosheid, frustratie, een trigger. Dat vraagt moed en voelt vaak kwetsbaar.

En eigenlijk is het heel eenvoudig. Ont-vangen is gewoonweg niet-vangen, niets er mee doen, het door je heen laten stromen en er van te genieten. Een grootse inademing waardoor je hierna nog grootser kunt uitademen. Meer kunt delen, uitbundiger kunt leven, meer genieten.

Of dat nu in het ademen is, in de liefde, in je onderneming, in je leven.