Oktober is wijnmaand… de vruchten zijn geplukt, het vat gevuld. De wijn gaat mee de volgende cyclus in, het pulp blijft achter en is compost voor de nieuwe wijnranken.
Jouw hart in de herfst
Herfst, het westen in het levenswiel, is verbonden met het hart. Ik ervaar steeds meer dat mijn hart zo groot is als de kosmos. Elke cyclus weer word ik uitgenodigd om mijn hart nog meer te openen, waarbij ik steeds meer verbonden ben met de liefde, een steeds groter ‘springkussen’ van vreugde dat zorgt voor een zachte landing en dat een bedding van vertrouwen geeft. Het voelt oneindig.
Soms adem je je hart liefdevol open, soms barst het open omdat het tijd is om open te barsten. Altijd raak je dan de grenzen van dat open hart, de pijn van dat gedeelte waar je je hart gesloten hebt. Gesloten door de conditioneringen van je opvoeding. Gesloten door je uitreiken wat niet beantwoord werd. Gesloten door uitsluiting, afwijzing en nog zowat van die dingen die bij het leven horen…
Vroeger gaf ik trainingen ‘Leef je passie’. Dit ging over het volgen van je hart. Hoe vreemd misschien ook, maar ‘passie’ komt uit het Latijn en betekent lijden. Zo is de passie van Jezus Christus zijn weg naar het kruis, zijn lijdensweg om daar ‘verlossing’ te vinden.
Volg je hart, want dat klopt… Dat klopt niet altijd… Want wat volg je dan? Is het het open hart dat JA zegt tegen de liefde, of volg je je hart dat NEE zegt uit angst en conditioneringen.
Passie en compassie zijn kwaliteiten van het hart; compassie betekent mede-lijden. Ik vertaal het liever als mededogen. We hoeven namelijk niet meer te lijden, of aan het kruis te hangen. De nieuwe tijd gaat over lichtheid en zijn met wat is. Lichtheid? Ook bij dat wat er gebeurt in de maatschappij? Yep, ook bij uitsluiting, onrechtvaardigheid, frustratie, verdriet en woede. Juist deze gevoelens vragen je om de dekens op te tillen en te doorleven van dat wat is. Om vertrouwen en vreugde eronder te vinden om vanuit jouw plek alles te kunnen leven.
Jouw wezen belichamen
Nu ben ik gids om mensen te laten samenvallen met hun plek. Het is het duwen van het wezen dat in je wil incarneren, waarbij de ziel een soort van kar is om je daar te brengen. Een kar vol liefde van je voorouders, waar nog een aantal dekens liggen over je talenten. Het karma wat vrij gegeven mag worden om voluit te kunnen leven.
Oktober is de laatste maand van de jaarcyclus, begin november duiken we weer de donkerte in van de moeder, van het niet-weten. Voordat we ons daaraan overgeven, mogen we vrijgeven en met compassie vieren wat we hebben ‘gewonnen’ en rouwen over dat we hebben ‘verloren’. Dit doen we volledig met ons menselijke hart.
Het element water hoort voor mij bij de herfst. Om het verdriet te laten stromen, de regenbuien alles los te laten weken wat niet meer levend is, om zaken makkelijker te kunnen verteren. Stilstaand water stinkt, laat het stromen, ga mee met de cyclus van het leven. Zo trekt de boom haar energie en water terug uit de bladeren die zij los gaat laten. Het is niet eens loslaten, het is vrijgeven wanneer de tijd rijp is.
Ga eens onder een boom staan, verbind je met je eigen energie en voel wat rijp is om vrij te geven. Neem afscheid, sterf een stukkie en drink er een goed glas wijn op.
Ik wens je een mooie rouw in het gouden licht van oktober.
En mocht je mee willen duiken met 7 andere vrouwen in een licht, luchtig en diep jaarprogramma in de energie van de seizoenen en de maan? Stuur me een reply en dan maken we een afspraak voor een vrijblijvende intake.
Je bent zo welkom om samen te onderzoeken of dit programma voor jou nu past. Hier vind je alle informatie
Delen is vermenigvuldigen... Graag!
Hai Arianne,
Bedankt voor je blogs/nieuwsbrief. Altijd fijn om te lezen en het helpt me weer af te stemmen als ik het even vergeten was. Dank je!
Dank voor je reactie Karin! Zo fijn om samen meegenomen te worden in de energie van het seizoen.