Tijdens mijn studie in Amsterdam woonde ik samen met een vriendin, nu een bekend en gevierd actrice. Zij studeerde aan de Kleinkunstacademie en was onderdeel van de ‘hippe’ scene van film en toneel.
Regelmatig ging ik mee of kwam ik op haar verjaardag en voelde ik hoe niet interessant ik was. Dat was geen inbeelding, dat was echt in die contreien. Wanneer ik vertelde wat ik deed, draaiden mensen zich direct om. Ze deden niet eens alsof, ook niet voor de beleefdheid.
Een actreutel heeft zich 17 keer (echt, ik heb het geteld…) in vijf jaar aan mij voorgesteld. Dat deed pijn, maar dat liet ik ‘natuurlijk’ niet zien. Elke keer glimlachte ik en zei: dit is de 13e, 14e, 15e keer dat je mijn naam vraagt en ja, ik weet wel wie jíj bent.
Al snel ging ik niet meer naar haar feestjes en ze is nog altijd een goede vriendin.
Ik leerde al vroeg dat ik ‘niemand’ was.
Als één van de eerste coaches van Nederland werd ik gevierd, ik werd gevraagd voor podia, zat in de redactie van het Tijdschrift van Coaching, leidde honderden coaches op op verschillende Post HBO opleidingen en ik was ‘iemand’ in coachingsland. Toen ik in 2007 stopte met het leven dat ik leidde, viel de telefoon stil en werd ik weer een ‘niemand’.
Vandaag las ik een column van Dominique Haijtema, dat zij, nu ze ziek is, niemand meer is in de mediawereld. Hierdoor kreeg ik een mooi en voor mij belangrijk inzicht dat ik mensen begeleid om ‘niemand’ te worden. Hoe paradoxaal dat ook klinkt in mijn werk om ondernemers te begeleiden naar Tovervloed.
Je hoeft niet zichtbaar te worden, naar ontbijtnetwerken te gaan, een expertstatus te krijgen, events te organiseren, in de spotlight te staan om iemand te zijn.
Hoe heerlijk om NIEMAND te zijn!
Want als jij niemand kunt en durft te zijn, dan word jij JIJ en stroomt het leven door en met jou. Dan ben jij IEMAND zonder anderen hiervoor nodig te hebben.
Dan ben jij een IEMAND voor die klanten die graag bij jou zijn.
Dan ben jij een IEMAND voor je vrienden die van je houden
Dan ben jij die IEMAND waar jezelf van houdt, van binnen naar buiten.
#tovervloed
Delen is vermenigvuldigen... Graag!
Wat een heerlijke visie op dit thema!
Ik heb me heel lang niemand gevoeld in het wetenschappelijke wereldje omdat ik afhaakte (het was ook echt niets voor mij…) en mijn vrienden doorgingen en nu academici zijn.
Ik was en ben ook niemand in dat wereldje, maar ik weet onderhand en voel onderhand dat dat niet erg is.
Ik ben inderdaad IEMAND voor mezelf.
Dank je wel Arianne!
Wat fijn toch om steeds meer van die ‘wereldjes’ te leren kennen en hoe vermoeiend zou het zijn als we daar allemaal ‘iemand’ waren. Fijn dat je iemand voor jezelf bent, dan straal je dat ook naar anderen uit. Dank voor je reactie.
Zo… deze blog hakt er even in en lucht tegelijkertijd op.
Wat heb ik niet gedaan … op zoek naar erkenning en applaus.
Mezelf weggeven, veel te veel geven, geen goede prijzen vragen.
Mmmmmmmmm.
Niemand. Iemand. Mezelf.
Het is een zoektocht die tot een hoogtepunt komt. Een poosje niemand zijn, het voelt goed.
Dank je, lieve Arianne.
Groetjes Ineke.
Dank je wel voor je mooie en herkenbare reactie. Steeds meer zakken in dat ‘niemand zijn’ om daar mezelf weer meer in te vinden. Wat een mooie, intense, soms frustrerende reis. Fijn dat we die niet alleen hoeven te lopen.
Hoi Arianne, in 2003 leerde ik je kennen via de cursus die je toen gaf: Professioneel leiding geven.
Je hebt sindsdien een hele ontwikkeling doorgemaakt, en au fond zie ik nog altijd die blije hoopvol gestemde mens.
Mijn niemand-zijn stamt van een psychedelische ervaring, begin jaren ’70. ‘ym eman si ydobon’ zei ik tegen m’n spiegelbeeld. En dat beeld is nooit meer weggeweest, hoewel het een leven kost om tegen alle schijn in deze puurheid te bewaren…
Hartelijke groet, Kattie
Jeetje, Kattie dat is een life time ago. Ik weet dat je toen bij de Universiteit werkte, én dat ik je een gaaf mens vond (anders zou ik jou ook niet herinneren ; ). Wat leuk dat je reageert. Dat klinkt als een bijzondere imprint daar in het begin van de jaren ’70… En ja, ik weet precies wat je bedoelt, maar misschien is het wel zo dat we de puurheid mogen ervaren door allen schijn heen. liefs!