Over commitment, vrijblijvendheid en vrijheid

Heel goed gewerkt heeft het, ‘het’ systeem van onvrijheid en dienend aan de maatschappij. School was en is niet om ons op te leiden tot grootse denkers, maar stoomt ons klaar voor de maatschappij. Om mee te werken aan de economie die altijd maar meer groei vraagt, om meer winst te maken… voor anderen.

Onvrij, gebonden en gevangen

Vanaf je geboorte was je eigendom van de staat. Je besloot zelf niet naar welke school je ging, je werd ergens ingedeeld naar (cognitieve!) intelligentie. Je kon zelf niet besluiten waar en hoe je wilde spelen, want je moest wachten op het speelkwartier. Werken voor een baas vroeg onderdanigheid. Letterlijk was je onderdaan in een groot systeem.

Alles lag vast, je werd het beroep van je ouders en toen er scholing kwam kon je daar ‘bovenuit stijgen’. In de jaren vijftig werd je van plofkip geüpgraded naar scharrelkip. We kregen televisie, huishoudelijke apparaten, auto’s en vakantie. Ja, vakantie. Om op te laden om daarna weer hard te werken voor de baas. Nog steeds spreken mensen gewoon over hun ‘baas’. Stoppen hun kaart in de prikklok en krijgen de vele overuren uitbetaald. Of je bent hoogopgeleid en dan heb je geen 9 tot 5 mentaliteit. Dus was je vrij genoeg om je een burn-out of hartaanval te werken. Vrij genoeg om als vrouw te werken, een tampon er in te stoppen als je eigenlijk onder een dekentje zou moeten liggen en met een drilboor door het glazen plafond te breken, waar je in acquisitiepakjes, net als de mannen, 60 uur per week kon werken onder kunstmatig licht, ramen die je niet zelf open kon doen en je kinderen op de crèche.

Vrijblijvendheid

De meeste mensen die ik ken hebben hard gewerkt om hier aan te ontsnappen. Of ze kregen een duwtje van het leven, ziekte, ongeluk, burn-out… Ze zijn vrij en hebben geen baas meer. Ze zijn ‘eigen baas’ (de term alleen al…), leven vanuit hun gevoel en komen thuis in hun tribe van gelijkgestemden. Ook vrijen, net als zij. Ontworsteld aan het doorgeschoten mannelijke, het patriarchaat, waar we gebonden waren en onvrij.

Het vrouwelijke werd ontwikkeld, het flexibele, de overgave. Zo nodig, maar ook dit schoot door. Het vlinderen, niet vastleggen omdat er altijd iets anders nog kan komen. Mannen die monogamie afwijzen omdat dat ‘hem beperkt in zijn vrijheid’ en zijn onderste chakra’s wijd open bij elke vrouw die hij ontmoet. De vrouwen die iedereen blij ‘Sister’ noemen, zeggen dat ze op je feestje komen en de dag zelf ‘ergens anders toe worden geroepen’. Beloven dat je iemand gaat helpen, maar op de dag zelf blijk je ‘in je maantijd’ te zijn, dus je ligt nu liever op de bank met chocola. Elke autoriteit afwijzen omdat dat niet vrij zou zijn en hiermee voorbij gaan aan de autoriteit in jezelf.

Vrijblijvendheid zonder verantwoordelijkheid

Commitment

De volgende stap in onze evolutie is commitment, het woord zoemt al twee jaar met me mee, toen ik op mijn Vision Quest boog voor ‘uw wil geschiedde’. Wist ik veel wat dat betekende, maar met dat buigen heb ik commitment geleerd.

Commitment is een diepe verbinding aan gaan met dat waar je voor kiest.

Commitment is ‘ja’ zeggen, zonder de consequenties nog te weten.

Commitment is toegewijd leven aan dat waar je JA voor hebt gezegd.

Commitment is diep diep van binnen voelen dat je je met iets wil verbinden. Jouw zielspad, jouw onderneming, jouw relatie. Het is een unieke keuze die niemand anders voor jou kan maken.

Volledig vrij dus… en verbonden.

Commitment is een mannelijke eigenschap. Het mannelijke dat zich volledig kan verbinden met zijn missie… de draak doden, de prinses redden, voor zijn geliefden zorgen. Dit heeft niets te maken met ‘afspraak is afspraak’ Afspraken kun je wel of niet nakomen. Commitment moet verbroken worden.

Het leven wordt een stuk eenvoudiger door commitment. Keuzes worden simpeler omdat je weet waar je je aan verbonden hebt, wat prioriteit heeft. Commitment maakt het leven niet makkelijker, juist niet heb ik ervaren. Ook als het niet meezit, mensen je tegenwerken, ga jij door, met geduld en volharding. Na het commitment ligt het pad voor je, met obstakels, uitdagingen, lessen en beloningen. In aanwezigheid, door erbij te blijven helpt het mannelijke in je heilig te handelen, in lijn met jouw commitment.

Commitment geeft rust.

Commitment heeft mij vrij gemaakt en mij nog zoveel meer verbonden met de bron en de vreugde in mij.

Waar committeer jij je aan?

Delen is vermenigvuldigen... Graag!