Bijna tien jaar geleden kwam hij mijn leven binnen gedanst. Letterlijk… die avond kreeg hij verkering met de biodanzajuf en werden wij vriendjes. Volledig platonisch waren we gek op elkaar en deelden steeds meer. Al zijn liefdesperikelen (veel ; ), uiteindelijk mijn scheiding, de ‘Waren’ die wij beide tegenkwamen en toch niet zo ‘waar’ bleken te zijn.
Mijn dochter vertelde mij op haar 11e dat ik samen met Rens moest zijn en ik haar verzekerde dat hij mijn allerbeste vriendje was, maar dat het echt daar bij bleef. Tot die keer dat we afscheid namen en een vlinder in mijn buik wakker werd. Bij hem gebeurde hetzelfde. Volledig verrast zoenden we pas weken later. Maanden van om elkaar heen draaien, de vriendschap niet willen verliezen en uiteindelijk officieel verkering, omdat mijn kinderen ons al vele malen betrapt hadden ; )
Nu 7 jaar later weet ik dat we het nooit gered hadden zonder deze vriendschap. Wat hebben we gevochten, elkaar pijn gedaan, oude wonden opengewroet, vorige levens pijnlijk herleefd, verlatingsangst en bindingsangst in één. En wat hielden we van elkaar, wat gingen we diep, wat versmolten wij, wat vlogen we hoog. Nog nooit met iemand zoveel lol en plezier gehad en wat konden wij ouwehoeren, nachten lang. Zijn oneindige wijsheid, zijn irritante eigenwijsheid… Elke stap op deze weg gunden we elkaar het hoogste en het grootste. Ook als dat zou betekenen dat dat niet met elkaar zou zijn…
Van hem heb ik volledige eerlijkheid geleerd, voor mijn waarheid staan, genieten van het NU, houden van mijn lijf, intimiteit, spelen, echtheid. Nooit meer verstoppen, wat de consequenties ook zijn. Zijn aanwezigheid en steun in alles.
Zijn liefde als Stiefpeps voor mijn dochter, hun diepe vriendschap. Biertjes drinken met mijn zoon, in een zweethut begeleid in de initiatie tot man. Mede hierdoor energetisch vader en zoon. Zijn vriendschap en liefde voor mijn exgenoot. Altijd integer en met respect.
Nog steeds word ik duizelig als hij mij kust, nog steeds maakt mijn hart een sprong als ik hem zie. Vind ik hem de allermooiste man. Ben ik zo ongelooflijk trots hoe hij zijn zielsmissie leeft. Het verlangen is er om met hem oud te worden, samen rimpelig van elkaar te houden en te beminnen. Hand in hand samen ergens onder een boom te sterven en te weten dat het goed is.
Ik ben nog nooit zo vrij geweest in mijn leven als nu. Mijn ouders zijn overleden, mijn kinderen uit huis, ik kan doen wat ik wil en vanuit deze vrijheid zeg ik volledig JA op zijn aanzoek.
Zolang de liefde ons verbindt mijn lief.
Ja, ik wil…
In september 2017 zijn wij getrouwd. Met mijn kinderen als getuigen
Dankbaar.
Delen is vermenigvuldigen... Graag!
