Leef je eigen legende

‘Je verhaal laat je bij de deur,’ gebood de leraar in een van mijn eerste spirituele workshops bijna 25 jaar geleden. Je bent niet je verhaal, vergeet het, je bent iets veel mooiers, lichters, helers. Jij bent liefde.

Heel wat jaren heb ik hier op gewerkt. Om niet mijn verhaal te zijn, om me te onthechten. Gevoelens van vroeger niet te voelen, want nee, dát was ik niet (meer). Ik was iets groters, hogers, helers. Ik was liefde die geen donker kende.

En nu sudder ik na op de tweedaagse Wond tot Wonder. In de baarmoeder van het schip, licht schommelend in de storm, alsof we in de buik van Moeder Aarde gekoesterd werden. Een toverketel van magie en heling.

Zestien vrouwelijke ondernemers. Ieder haar eigen verhaal toe-eigenend. Ja, dit ben IK, dit sprookje met heksen en wolven en obstakels en liefde en pek en veren. Dit bén ik. Ik ben Koning en Koningin van mijn legende. Met helpers als eenhoorns, walvissen, schildpadden en dolfijnen. Met liefdes en vriendschappen, kolommen van licht. Weerstand, tranen, lachen, verbinding, eenzaamheid, dromen en mogelijkheden. Ieders verhaal, zo uniek, zo spannend, zo pijnlijk en zo liefdevol. Het verhaal dat we op aarde vorm mogen geven, na al die eeuwen proberen en ervaring op doen in andere levens. NU is het de tijd. In liefde.

En ik loop mee met mijn ondernemers, mijn eigen legende levend, deel ik steeds meer mijn waarheid. Ben ik spreekbuis voor voorouders, gidsen en krachtdieren. Hoe spannend ik dit ook vind. Mijn talent om zielspaden te zien, mijn kunde als Vroedvrouw van de ziel, steeds meer in het licht.

Nee, het is geen klein workshopje dat we doen, het is onderdeel van een groter proces, dat een jaar duurt. Om een diepe bedding te geven aan dat wat gemanifesteerd mag worden.

Ook ik ontving een hogere/diepere/grotere missie en kwam wiebelig thuis. Alsof de kruin van mijn boom de kosmos in groeide en nu weer tijd nodig heeft om te wortelen. Hoe mooi dat ik dit komende week bij de berken en hunebedden in Norg mag doen. Wandelen, rusten, integreren, schrijven…

Het is nog winter. Langzaam kruipt de lente omhoog, kriebelt in je buik en laat al sprietjes zien van dat wat door jou geboren mag worden. Als een acht maanden zwangere vrouw, bijna uitgerekend. Bijna… vol belofte

Delen is vermenigvuldigen... Graag!
Facebooktwitterlinkedinmail

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *