Kleur bekennen en toverballen

Stel je eens voor dat we allemaal als gekleurde balletjes op aarde zijn gekomen; rood, wit, blauw, groen, geel… alle kleuren van de regenboog.

Je gaat op avontuur en hebt ingetekend voor een hoog level. Zo kom jij, als geel balletje, in een gezin met blauwe ouders. Zij voeden je op in hun blauwheid waardoor jij niet meer geel bent, ook niet blauw, maar je wordt groen. Je gaat wennen aan jouw groen zijn. Het groen aan de buitenkant dringt steeds verder naar binnen en maakt het geel kleiner.

Je ouders zijn toch altijd een beetje teleurgesteld dat jij niet zo mooi blauw bent als zij. En jij bent in staat van verwarring, want je doet zo je best om ook blauw te zijn en je eindigt in groen. Dat je als geel balletje begonnen was, is al lang niet meer in je bewustzijn.

In de zandbak van het leven kom je veel andere groene balletjes tegen. Je herkent hen, vindt het prettig met hen, klaagt over je anders gekleurde ouders en je voelt je veilig. Echte vrienden die groene balletjes. Misschien trouw je wel met zo’n groen balletje.

Toch ontmoet je ook gele balletjes. Je vindt ze aantrekkelijk, maar ook spannend, alsof ze dwars door je heen kunnen kijken. Je zet ze op een voetstuk of je blijft er ver van weg.

Ergens midden in een crisis (quarter life, midlife, threequarter life of gewoon eenmaal per maand…) klopt dat gele balletje in jou door al dat groen heen. Het gele stemmetje fluistert, nodigt je uit en als je niet luistert, gaat het van binnen gele kleine kanonskogels afvuren. Tot het echt echt pijn gaat doen.

Langzaam aan of met een bliksemschicht verdwijnt het groen en je realiseert je dat je geel bent. Je ouders schudden vertwijfeld hun hoofd. Wat doet dat gekke kind nou weer?

Alle groene balletjes worden eerst heel verdrietig, bieden je een groen verfbad aan en als je dat niet meer wil, worden ze boos. Je bent zo veranderd, zeggen ze. Je bent de weg kwijt, je wordt vanzelf weer groen. En als dat niet gebeurt, worden ze woedend. We houden pas weer van je als je groen bent. Je voelt je echt schuldig en doet nog een tijd je best om groen te zijn wanneer je bij de groene balletjes bent, maar het is niet meer te houden. Het geel komt door je poriën naar buiten.

Met gebroken stem laat je je geel horen en je stem wordt sterker en sterker. Je wordt boos en dit geeft je levenskracht. Heel duidelijk zeg je HO tegen iedereen die jou anders wil kleuren. En bij elke HO bekrachtig jij je zelf.

Jij besluit volledig geel uit de kast te komen.

In het begin is het zo geweldig om geel te zijn dat je andere balletjes graag wil vertellen dat dat toch echt de ware kleur is. Sommige luisteren en laten zich vergelen en verlaten hiermee hun andere kleur. Je wordt boos dat anderen niet geel willen zijn en roept van de hoge toren dat zij ook geel moeten zijn!

Ben je overmatig boos, dan zou het ook nog best wel eens kunnen zijn dat dat paarse balletje, net iets triggert waar jij nog niet helemaal geel bent…

Je krijgt kinderen met een gele bal en natuurlijk is jouw kind geel… of toch niet? Dat rode balletje in jouw wieg is jouw spiegel om jouw geel zijn te ownen en te genieten van de andere kleuren ballen. Het zou ook heel goed kunnen zijn dat jouw gele geliefde een andere kleur onder het geel heeft. En dat dat eigenlijk heel goed samen gaat met geel. Zonder samen een andere kleur te worden.

Wanneer je echt helemaal geel bent, dan kun je ook van de andere kleuren genieten. Je begrijpt ze niet helemaal, bent het ook niet met hen eens, jouw gele perspectief ziet dat anders. Maar je komt niet (meer ; ) met een wijsneuzerig vingertje dat die ander dezelfde kleur moet hebben als jij. Dat die ander niet boos mag zijn, of gelukkig, of levend, of dansend, of stil, of alleen, of samen, of baldadig, of verlegen, of, of, of.

Tot je volledig jouw kleur leeft in liefde. Dan zie je hoe mooi en kleurrijk deze wereld is. Vanuit daar handel je… of handel je niet.

Het mooie van dit avontuur is, is dat je altijd nog geler, roder, groener, paarser, blauwer kunt worden. Pas na je dood, kies je weer een andere kleur.

Terwijl ik dit schrijf, realiseer ik me dat ik naast Vroedvrouw van de ziel, ook vroedvrouw van de Rainbow Tribe ben.

Hoe meer mensen kleur bekennen, hoe groter de Flower of Life van liefde.

Júist in al die kleuren.

Ook verlangen naar kleur bekennen? In mei start het online programma LevensLef!

Delen is vermenigvuldigen... Graag!
Facebooktwitterlinkedinmail

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *