Mannen, ik houd van mannen

Ik hou van mijn vroegere buurjongetje, Jip en Janneke waren wij, met een gat in de heg. Na vakanties kon ik niet wachten om door die heg te kruipen om hem weer te zien, te spelen, kattenkwaad, samen zijn. Hij nam mijn hand en liet me nieuwe dingen zien.

Ik hou van de jongens waarmee ik speelde op de boerderij. Cowboy, Indiaantje, rijden op de tractor in het weiland, en ja, ook doktertje ; ). Jongens die net als ik nieuwsgierig waren, om me gaven, voor me zorgden.

Ik hou van de jongens die mij verlegen meevroegen naar de film, een kadootje gaven, me opwachtte met hun fietsen, brommers en motoren, schuifelend met hun voeten, verlegen lachend, teder zoenend, ontdekkend samen.

Ik hou van de jongens waar ik verliefd op was en niet kon ‘krijgen’, de botte, afgewende, mysterieuze jongens. Jullie hebben me gegeven dat ik terug naar mezelf moest, van mezelf gaan houden in plaats van de hopeloze romantische droom te willen leven.

Ik hou van de man die zo ongelooflijk mijn zielsmaatje was, drie jaar relatie tijdens mijn studie, maar de seksuele lust verdween heel snel. Toen het uitging beloofden we elkaar dat als we nog steeds geen seks wilden in het leven, dat we op ons 35e gewoon gezellig gingen samenwonen. Het is er niet van gekomen ; )

Ik hou van de man die mij heeft proberen te verkrachten. Ik keek in zijn ogen en ik zag niets, geen man, geen mens. Alleen maar leegte. Door een opmerking van mij, kwam hij terug. Er schoot leven in zijn ogen, een mens, een man. Geschrokken liet hij mij gaan, bewust van wat hij deed.

Ik hou zooooo van mannen die zich laten leiden door hun spelende jongetje, in het nu leven, het wonder van het leven blijven zien en mij hierin blijven uitnodigen hetzelfde te doen.

Ik hou van de mannen die zichzelf helemaal kunnen verliezen in hun werk, hun hobby, hun uitvinding en die door mij te vergeten mij hebben geleerd de aanwezigheid in mijzelf te vinden.

Ik hou van de mannen in mijn vroegere trainingen: ‘communicatie op de werkvloer’: ‘Wanneer komt het bier?’ en uiteindelijk vol enthousiasme open vragen gaan stellen. ‘Het werkt echt, juf!’

Ik hou van de mannen van de Hoogovens. In hun aderen vloeit staal. Brede borst, armen over elkaar. Na drie dagen programma lagen ze met hun witte sokken te visualiseren en te mediteren. Huilend elkaar op de rug slaand, zo hadden ze zich nog nooit laten zien.

Ik hou van mijn exgenoot. die ik verweet niet bewust te zijn, terwijl ik onbewust met hem trouwde. Die voor mij zorgde, van mij hield en dat het nooit genoeg was voor mij. Het spijt me, vergeef me, dank je wel. Ik hou van de vader van mijn kinderen, wat heb ik die goed uitgekozen.

Ik hou van al die slimme ondernemers en directeuren die ik mocht coachen. Magische mannen, hoogbegaafd, ontzettend snel. Het slijpen van mijn hersenen in groots contact.

Ik hou van een man met een ongelooflijke zielsconnectie, maar de persoontjes konden het niet aan. Teveel trauma, teveel pijn, teveel verwijten, teveel projecties. Met hem mocht ik leren dat zelfliefde het belangrijkst is.

Ik hou van de man, Grote Liefde, met wie ik samen ben en waarmee ik diep en innig verbonden ben. Mijn bedding, mijn maatje, mijn Shiva. Ik hou van de kriebels in mijn buik, de intimiteit, het vrijen.

Ik hou van de mannen die willen helpen. Die stoppen als ik met een lekke band sta,  mijn boodschappen naar de auto brengen, mijn man die de accu weer oplaadt, die schilderijtjes ophangt, vuilnis wegzet, eten meeneemt, onkruid wiedt en voor de kat zorgt.

Ik hou van warmbloedige mannen die in Italië ‘Ciao Bella’ roepen en dat ik dat dan ontvang zoals het bedoeld is: het eren van het vrouwelijke, een buiging van de man.

Ik hou van mijn zoon die zo’n ongelooflijke kei harde en zachte spiegel is. Een man die ik mag volgen van baby tot volwassene, samen dansend in het spel van moeder en zoon. Soms vloeiend, soms hardcore, maar altijd in liefde. De man die mij van mijn hoofd naar mijn hart heeft gebracht.

Ik hou van mijn schoonzoon die mij weer een nieuwe rol in het leven gaf, zijn scherpte, humor, ongelooflijke eigenwijsheid, zijn liefde voor mijn dochter en ook zijn kracht laten mij glimlachen.

Ik hou van de ‘bewuste’ man die de moed heeft zijn wonden te helen, op pad te gaan omdat hij weet dat er diep van binnen iets roept en daar met kwetsbaarheid naar durft te kijken.

Ik hou van de man die mijn vader was. Meer liefde in een man was er niet, het kon alleen niet altijd stromen. Zijn wijsheid, liefde, humor draag ik in mijn genen.

Ik hou van de man die volledig in zijn ballen is gezakt en van daaruit leeft, met mij in contact gaat,

waardoor ik steeds meer mezelf durf te openen, steeds meer vrouw wordt…

Zonen zien mannen (en dus zichzelf) hoe hun moeders mannen zien…

 

Delen is vermenigvuldigen... Graag!