Cheiron, planeet van de kosmische wond, the Wounded Healer, houdt velen gevangen in hun dramadriehoek. Zoooo pijnlijk, maar weer zo dienend. Cheiron is de weg naar heling.
Ook op mondiaal niveau wordt dit groots uitgespeeld. Het slachtoffer (van het virus of de maatregelen) roept dat de ander dader is en hij geen keus heeft. De aanklager (tegen het virus of de maatregelen) klaagt het slachtoffer, de overheid, de wappies, de schapen aan. De redder is druk met vaccins aan te prijzen, te vertellen dat je al dan niet mondkapjes op moet doen.
Misschien ben je al lang uit deze mondiale driehoek gestapt en kom je jezelf tegen in je eigen persoonlijke boksdriehoek.
Je rondje lopen in je eigen dramadriehoek levert maar 1 ding op: drama. Je voelt je slachtoffer van de omstandigheden, van degene die jou aanklaagt. Je bent woest en klaagt diegene aan die jou slachtoffer maakt. Je kiest liever voor redder en helpt anderen om zich beter te voelen, dan hoef je je niet met je eigen drek bezig te houden.
Het ‘leuke’ van de dramadriehoek is dat je vanuit deze drie posities er nooit uitkomt. Je verschuift van plaats, de redder wordt namelijk altijd ooit de aanklager genoemd, waarbij hij zich direct het slachtoffer voelt, want hij heeft toch zo zijn best gedaan. Dus gaat de redder de aanklager aanklagen en duwt de slachtoffer in de reddersrol.
Kun je het nog volgen?
Jouw dramadriehoek heeft haar oorsprong in oud trauma. Verlamming en machteloosheid is dat wat optreedt.
De Nieuwe Wereld vraagt om verantwoordelijkheid voor je eigen gedachten, je eigen daden, soevereiniteit, oprechtheid en echtheid. Daarvoor moet je bereid zijn de rollen af te leggen.
Je kunt deze rollen pas afleggen als je ze door en door kent en liefhebt. Dus nodig dat slachtoffer maar uit. Kijk hem of haar in de ogen en zie dat kleine meisje of jongetje dat echt slachtoffer was. Niet gezien, niet gehoord, afgewezen, weggepest. Geen andere keus dan te overleven en te denken dat je geen keus hebt voor ander gedrag. Pas als je je slachtoffer volledig erkent, kun je los komen van slachtoffer gedrag en eigen keuzes maken.
Kijk de aanklager in de ogen, nodig hem uit en zie hoe hij uit een freeze ontstaan is. Aanval is de beste verdediging! Dan hoef je niet je wonden te voelen, lief voor jezelf te zijn en ‘au’ te zeggen.
Geef de redder een stoel en vertel hem dat hij niets hoeft te doen om te zijn. Dat hij zich niet hoeft te bewijzen, niemand hoeft te redden, geen verantwoordelijkheid hoeft te nemen voor anderen. Dat zijn eigen pijn in het licht mag. Au…
Of de wereld nu jouw trigger is of jouw geliefden, het is jouw dramadriehoek. Jouw trauma, jouw levenslange dans in een vicieuze cirkel.
Je kunt oude onbewuste keuzes niet terugdraaien. Al heb je ze keer op keer gemaakt. En ja, dat kan pijn doen, kan je onmachtig laten voelen.
Er is alleen maar vooruit. In het nu ben jij creator. Je kunt nu keuzes maken uit liefde, in waarachtigheid.
Dit vraagt moed.
Het is de weg naar de Nieuwe Wereld.
Zet een vet dansnummer op. Dans met al je rollen, maak een buiging naar jezelf en dans jezelf er dan uit.
Hoe ik zo wijs kom?
Omdat ik nét mezelf eruit gedanst heb, met vier geschrokken kittens onder een kast, twee blaffende honden om me heen en ramen die trilden in de boerderie.
In de dans tilde ik me op tot ik mezelf met al mijn rollen kon zien, in helicopterview.
In het midden ontmoet ik mijn waarheid, los van alle oude beelden.
Dan kan ik weer voelen dat ik creator ben van alles. Neem ik verantwoordelijkheid voor mijn keuzes, mijn gedachten.
Geef ik bewust vorm aan mijn eigen leven. In liefde.
Dans je mee?
Delen is vermenigvuldigen... Graag!
Hoi Arianne, Wat een prachtige, passende omschrijving van wat er nu op mondiaal niveau gebeurt. Dit te lezen brengt mij meteen naar een helikopter perspectief en oordeelloosheid. Wow! Ja, en ik dans met je mee! Right now, right here.
XO
Danielle
Fijn om er boven te gaan dansen he? En heerlijk om samen te dansen. Dank voor je reactie x
Lieve Arianne, altijd fijn om je nieuwsbrieven te lezen! Je wonden ‘uitdansen’ .. van au naar wauw, zo klinkt het.
Het interview met Danielle was mooi en ook daar weer van de energien ‘genoten’ en het mij laten raken. Dank!
Zie ik jou op Lorelei (eind augustus)??
Lieve groet, Ophira
Mooi! Van au naar wauw… mag ik die lenen? Ik vond het ook een fijn gesprek met Danielle. Voor mij geen Lorelei dit keer. Was een lastige beslissing, maar iets anders roept me. Hoop wel jou ooit weer te ontmoeten. Geniet van het festival! xx
Fantastische synchroniciteit. Ook ik stond vanmorgen te dansen en voelde voor het eerst echt de stroom van het creëren. Wat word ik daar blij van! Dit gun ik iedereen…
#Wedansenelkaarnaarhuis. Wat fijn om te horen dat we samen dansten!
Kanonne meis, recht in mijn wezen met je woorden… ik zal mijn ogen weer eens openen en die drie es aan de tand voelen! Dank voor je woorden.
Heerlijk mens. Maak er een liefdevolle tango van. xx
Oe, herkenbaar. Precies alle Auw en verzengende woede aankijken en..als ik die allemaal laat stromen, vanzelf mijn lichte, stevige levensenergie voel. Vanzelf weer rechtop ga staan, zin krijg in hardlopen, fluiten, nieuwe dingen en vakantie in de Italiaanse Alpen..
Over en over again..
Dank voor het delen, Arianne!!
Heerlijk he? Dan vind ik mezelf opeens weer best een leuk mens ; ). Laat de levensenergie stromen. Heb het goed daar!
Hoi arianne. Natuurlijk lees ik je email.Nog nooit iemand tegen gekomen zoals jij .heks tovenaar.etc.vind ik erg goed .Ik zie allerhande wezens in mijn tuin..ook geesten bij mij binnen.maar gelukkig doen ze hun ding en ik kan er ook gewoon mee leven.ik leef mijn leven zo goed mogelijk met mijn man en 2 grote kjnderen die uit huis zijn.alles om mij heen probeer ik ook zo goed mogelijk te accepteren en er mee leven. Verder vind ik het heel leuk om mail van je te krijgen.groetjes en tot volgende keer Resi
Hi Resi, dank voor je reactie en mooie woorden. Heerlijk he? Om zo in andere dimensies te kunnen kijken. Geniet van alles dat er is. Mijn kinderen zijn ook het huis uit en dat geeft weer een hele andere dimensie aan het moederschap.
helemaal helder. Recht in de roos.
Dank je
Dank!
Hallo Arianne,
Dank je wel voor deze zo verhelderende blog! Zo’n dramadriehoek is zo lekker gestructureerd.
Als ik naar mijzelf kijk zit ik nogal eens in slachtofferschap omdat ik een chronische longziekte heb met
alle beperkingen die daar uit voortvloeien.
Een pijnpunt daarin is o.a. dat ik dus niet kan dansen. Terwijl, als ik jouw blog lees en voel dan ooh dan gaat
er wat in mij bruisen en zou ik óók alles eruit willen dansen en dat 4 denkbeeldige kittens (want ik heb zelf geen katten),
onder de kast vliegen.
Mijn vraag aan jou is: is er een alternatief voor het dansen zodat de energie eruit komt? Intussen heb ik geleerd om
zelf verantwoordelijkheid te voelen voor de drama’s die mijn denkhoofd creëert, maar dat voelt niet als voldoende. Zeker
niet na het lezenvoelen van jouw blog.
Alvast bedankt voor je reactie,
Vriendelijke groet,
Marjanne
Hi Marjanne, dank voor je reactie. Ik ben daar ook geweest. Ik heb tien jaar niet kunnen sporten, dansen, zweten, bewegen door een auto-immuunziekte. Wat een beperking he? Ik ben toen Chi Kung gaan doen en mijn lerares leerde mij dat je altijd kunt bewegen, hoe ziek je ook bent. Al is het maar met een vinger, een hand, een arm, 1 been. Zo heb ik stapje voor stapje weer leren bewegen. En ook hier mee geleerd dat als je beweegt waar je lichaam is, je precies zoveel energie kunt laten stromen wat je lichaam aan kan. Beetje bij beetje. Overigens was mijn auto-immuunziekte ook een chronische volgens de artsen in het ziekenhuis. Daar zou ik nooit vanaf komen… Heel veel liefs voor jou en dank voor je vraag.
Wat heb je dat mooi geschreven. Komt echt binnen. Ik ga dansen
Dank!! Ik hoop dat je jezelf goed vrij gedanst hebt!